İlk dersimiz: Rakı içmek delikanlı işidir

Admin Perş. Eyl. 25, 2008 4:58 pm

Bir balıkçı kasabası hayal edin. Eskilerde rumların oturduğu, devasa kiliselerinin okullara dönüştürüldüğü; zeytinyağı, ev sabunu, balık ve yosun kokan bir kasaba. Bir kalabalık küçük iskelemizde, haftanın hatırlamadığım bir günü... Ahşap Tekel gemisi gelmiştir, tüm enfes kokularıyla. İlçemiz dahil dört beş kazanın haftalık sigara ve içkisini getirir ve herkes istikakını alır dağılır. İp gibi iskele yanına dizilen biz çocuklar hayranlıkla seyreeriz geminin iskelemize yanaşıp, kalkmasını. Ah bir büyüsek de, o halatı yakalayıp iskele babasına biz taksak. Belki - aferin - bile der kaptan.

İskele meydanı sıralı meyhaneler ve önlerinde kediler. En büyük meyhane Boksör Meyhanesi. İmralı o zamanlar yarı açık cezaevi. Abilerimizin, tabi dolayısıyla biz çocukların da hayran oluğu Yılmaz Güney yatıyor İmralı'da. İstikak teknesi gelirdi İmralı'nın iskelemize. İlden , ilçemizden getirilen erzaklar yüklenir ve tekne yine açılırdı İmralı'ya doğru. Sandal küpeştelerinde en çok kim denize düşmeden ayakta durabilecek ve hatta kim bir sandalı küpeşteleri üzerinde denize düşmeden geçecek oyunu oynarken ilk görenimiz bağırır - İmralı geliyooorrr !Bizler koşardık bir nolu arnavut kaldırımlı caddeden iskeleye doğru yarışırcasına... Gelmiş mi ? Gelmiş mi ? Ve Yılmaz abi esmerleşmiş yüzü ve kasketiyle el sallardı yanaşırken bize. Bazen bekçiler yada gardiyanlar eşliğinde karaya çıkıp Boksör' de yemek yemesine izin verilirdi. İzdiham... Bizler de ufak tefek olduğumuzdan sıyrılırdık insan aralarından, en önde olup el sallamak için.

Deniz, beş metre rengarenk çakıllar ...ve arkası ikişer katlıdeğişik renklerde
ve bitişik
ve küçük
ve şirin balıkçı evleri... Önleri boy boy kıyıya baştan bağlı sandallar. Kimileri ışıklı, yani lüxlü...
Gece ağ atan balıkçılar için. Küçük piknik tüpünün üzerine yerleştirilen ışık kaynağına verilen isimdir ''Lüx.''
Çoğu denize batar bizim oraların güneşi, kızararak. Herkes illa ki seyreder, belki ister ya da istemese de. Küçük evlerden çoğu balık olmak üzere yemek kokuları yayılır denize bakan minnacık pencerelerden....

Akşam serinliğini verir rüzgar yüzümüze ve renkli küçük evlerin minnacık pencere önü Vita kutularına konmuş fesleğenlerin kokusu yayılırdı havaya... Bu Vita markası o dönemin margarin ismi. Hatta tek margarini. Sarı teneke kutular ve hiç bir vita tenekesini çöpte görmedim. Hepsi saksı olmuşlardı...

Artık güneş bitmiş akşam ise karanlığa doğru süzülmüştür.Balık ağlarının dikimi, onarımı bırakılmıştır. Gece yarısı ağlara atılacağı için bu yöndeki çalışmalara yönelmiştir balıkçılar. Bir koşu eve gidip hızlıca ve geç kalmamak için az yemek yerdik biz çocuklar. Büyüklerin sohbetini kaçırmamak için. Bu yüzden çocukluğumuz kaburga kemikleri sayılan çocuklar olarak geçti. Fakat o yaz geceleri gülme ve hatta gülmekten devrilme geceleriydi.

Hüseyin abi balıkçıdır, iyi balıkçı. Altı yedi metre teknesi var. Şarap içer. Ama uyanınca başlar içmeye ve ne zaman durduğunu görenimiz olmamıştır. Adnan abi yaşça büyüktür Hüseyin'den. Tekneleri yan yana kıyıya bağlı. Her ikisi birbirine bakmadan birşeylerle uğraşıyor ama konuşuyorlar. Laf atma hep Adnan abi başlar sanki yaşının büyüklüğü buna hakmış gibi .
- Hüsen ayakta duramıyon, nası çıkçen balığa ulen? Şamrel verem mi? Boğulum moğulum deme sonra
-Ya Adnan abii yaa.. Aşşa kalı yanın va sanki. Sen götümüyon mu bi gocaman rakıyı her gece hee ?
-A benim ayyyaş kardeşim. Şarap içmeye benzemek rakı içmek. Sabahın köründe başlanmaz içilmeye. Rakı içmek adam işidir. Sohbet, muhabbet işidir.Keyf işidir. Hemi de serinlik içkisi, gece içkisidir. Adam olunca gel içelim Hüsennn ...

Hadi bakalım ben adam değilmiyimler değilsinler bi curcuna biz çocuklar yerlerde.

Hepimiz artık adam olmak istiyorduk bir an evvel.

Devam edecek Smile